zondag 11 januari

Een lange dag, dat was het vandaag. Maar wel een heel fijne dag. We speelden vandaag maar liefst drie voorstellingen in Theater de Lievekamp in Oss. Járenlang hebben we in dit theater gerepeteerd en onze première gevierd. Inmiddels zijn onze repetities al een paar jaar naar Waalwijk verplaatst. Maar toch hebben we nog steeds een heel speciale band met Oss.

Trouwens, mijn visvoorraad heb ik vandaag niet aangesproken. Omdat het zo'n lange werkdag was, had ik geregeld dat er voor ons hele gezelschap een stamppottenbuffet klaarstond tussen de 2e en 3e voorstelling. De meningen van de buitenlandse medewerkers waren verdeeld. Ik had uitgelegd dat stamppot een traditioneel Nederlands wintergerecht is. De een reageerde met 'ach wat sneu'. Anderen reageerden met 'mjam, dat zou ik bij mij thuis ook wel willen eten'.

zaterdag 10 januari

Oosterhout. Vis!

Op nog geen vijf minuten lopen van mijn caravan zit wat mij betreft de lekkerste viswinkel van Nederland. Al dagenlang keek ik er naar uit om deze winkel weer met een bezoekje te vereren. Dit is één van de tradities die ik graag in stand houd. De kibbeling heb ik gelijk opgegeten. De rest van mijn ‘buit’ heeft een plekje in m’n koelkast gevonden. De komende dagen eet ik visbami, vissoep en makreelsalade.

donderdag 8 januari

Het spande erom woensdagavond. De weersverwachtingen waren bar en boos. Of beter gezegd: er werd ijzel voorspeld. De hele dag heb ik het weerbericht gevolgd. Tijdens de voorstellingen heb ik elk half uur op internet gekeken hoe de situatie op de wegen was. Er was daadwerkelijk ijzel in aantocht, maar het leek erop dat wij nèt voor de problemen zouden uitrijden. Dus ik heb besloten: we gaan rijden. Van Naaldwijk naar Zutphen. Een behoorlijke rit. Maar het is goed gegaan!

woensdag 7 januari

Regelmatig wordt mij gevraagd: ‘is het niet hartstikke koud in jullie caravans?’ Mijn antwoord: ‘nee, het is absoluut niet koud in onze caravans!’ Een caravan heeft maar een kleine oppervlakte en is daardoor heel snel te verwarmen. Vroeger was het allemaal wat moeilijker, maar de moderne caravans zijn allemaal goed geïsoleerd en voorzien van prima kachels. Qua warmte zitten we dus wel goed. Met de strenge vorst van de afgelopen dagen komt er echter wel een ander probleempje om de hoek kijken: bevroren water. In sommige caravans zit ijs in de waterleiding. In andere caravans is de afvoerpijp bevroren. Binnen in de wagens is niks aan de hand. Maar helaas lopen sommige leidingen buitenom (onder de caravan). En daar is het wél koud!

maandag 5 januari

Met grote sprongen reisden we de afgelopen dagen door Nederland. Van Rijswijk naar Bussum. Toen naar Bergen op Zoom. En sinds vanmiddag staan onze caravans in Naaldwijk.

Bergen op Zoom. Onze artiesten werden weer stil van verbazing toen zij in het theater kwamen. Stadsschouwburg de Maagd was namelijk ooit een kerk! Na een grote verbouwing heeft het gebouw in 1990 een nieuwe bestemming gekregen: theater. Aan de verschillende muurschilderingen en glas-in-lood ramen is echter nog steeds goed te zien dat het vroeger een kerk was. Wij speelden er dit jaar op zondag. Mooier kon het niet zijn!

Vanochtend stond de verplaatsing van Bergen op Zoom naar Naaldwijk gepland. Natuurlijk hadden we gisteren het nieuws gevolgd en gehoord dat er een chaos op de wegen werd verwacht. Het eerste wat ik dan ook vandaag heb gedaan nadat mijn wekker afliep, was het opstarten van m'n computer. En ja hoor, al snel las ik op internet dat er honderden kilometers file stond en dat het in grote delen van Nederland glad was. Direct hebben we de knoop doorgehakt: we vertrekken pas aan het begin van de middag. Waarom aansluiten in een file als het niet absoluut noodzakelijk is?

vrijdag 2 januari

Een kijkje achter de schermen tijdens onze voorstellingen in Rijswijk:

fotograaf: Dick van der Zwan

donderdag 1 januari

  

zaterdag 27 december

Purmerend en Hoorn. Beide steden zijn voor mij onlosmakelijk verbonden met het kerstgevoel. Al heel veel jaren staat ons Wintercircus op 25 december in Purmerend en op 26 en 27 december in Hoorn. Het theater in Purmerend is knus en gezellig in een prachtig oud gebouw midden in het centrum. Het theater in Hoorn is ook knus en gezellig, maar dan in een groot nieuw gebouw direct aan het IJsselmeer. Onze artiesten hebben weer hun ogen uitgekeken. Wat een prachtig uitzicht! Mijn dagelijkse joggingrondje liep in Hoorn uiteraard langs het IJsselmeer. Wat was het schitterend om de zon te zien opkomen vanuit het water!

Vanavond heeft het circus zich verplaatst naar Amstelveen. Ook al zo'n stad waar we al héél veel jaren komen. Ik verheug mij al op de voorstellingen morgen.

vrijdag 26 december

Afgelopen dinsdag en woensdag speelden wij voor het eerst in Steenwijk. Of nou ja, het was eerlijk gezegd niet helemaal de allereerste keer. Ruim 25 jaar geleden waren wij ook al een keer in Steenwijk.

Woensdagavond hadden we een grote afstand te overbruggen. We reden van Steenwijk naar Purmerend. Voor alle buitenlandse artiesten en medewerkers was dit onbegrijpelijk. In het buitenland viert men namelijk Kerstmis op 24 december ’s avonds. En nu zat iedereen in de auto!

Na aankomst in Purmerend wachtte ons een onaangename verrassing. Er was iets mis met het wiel van één van de caravans van de Chinese acrobates. Het transport is veilig in Purmerend gekomen, maar het was al snel duidelijk dat we hier niet verder mee konden rijden. Aangezien het erg moeilijk zou worden om met de kerstdagen een monteur te vinden, heb ik gelijk onze vaste caravanverhuurder gebeld. Hij is in zijn auto gestapt en binnen een paar uur stond er een nieuwe caravan op ons terrein. En dat allemaal op kerstavond. Wat een service!

Traditiegetrouw waren we gisteren, op eerste kerstdag, in Purmerend. De zaal was twee keer tot op de allerlaatste stoel uitverkocht. Het was een warm weerzien met heleboel vaste Wintercircusbezoekers. En wat was iedereen feestelijk gekleed!

Gisteravond hebben wij ons dorp verplaatst van Purmerend naar Hoorn. Een kleine afstand. Al om 21.00 uur was iedereen veilig gearriveerd, inclusief de nieuwe caravan van de Chinese acrobates. Daarna hebben we met elkaar in het theater Kerstmis gevierd. Iedereen heeft gesmikkeld van het kerstbuffet. Er werd ontspannen gekletst en gelachen. En er werden volop foto’s gemaakt.

 

donderdag 25 december

zondag 21 december

Ons Wintercircus is een reizend dorp. Een dorp met een vaste bewonerskern (staf, orkest, medewerkers achter de schermen), maar met elk jaar ook veel nieuwe bewoners (artiesten). In het dorp zijn dit jaar maar liefst 11 nationaliteiten vertegenwoordigd. Iedereen leeft zijn eigen leven, maar tegelijkertijd staat iedereen altijd voor elkaar klaar. Vandaag beleefden wij een mooi voorbeeld van de enorme saamhorigheid binnen ons circusdorp.

In kleine groepjes reden wij vanavond met alle caravans van Doetinchem naar Dronten. Mijn telefoon gaat, het is onze lichttechnicus. ‘Met Sjors, ik rijd op de A50 en er staan caravans op de vluchtstrook. Er staan ook een paar gewone auto’s bij.’ We hangen op. Direct rinkelt mijn telefoon weer, het is clown Jofri. ‘Dag Arlette, ik passeer net vijf caravans op de vluchtstrook. Een van de witte busjes heeft schade. En er staat een personenauto bij die behoorlijk in elkaar zit. De vluchtstrook staat helemaal vol, dus ik kon niet meer stoppen om te helpen.’ We hangen op. Binnen een minuut belt de volgende. Dit keer Miguel Peris, onze Engelse rolschaatsacrobaat. ‘Hello, Cristian has an accident with his bus. He is ok. We wait for the police.’ De volgende die belt is Roos van het Duo Musa. ‘Een personenauto heeft in volle vaart midden op de snelweg de bus van de Roemeense springgroep geraakt. Er is behoorlijk wat schade, maar gelukkig geen persoonlijk letsel. De politie is er bij. We zijn met elkaar en zorgen ervoor dat Cristian straks weer kan rijden.’ Miguel Peris belt weer. Deze Engelsman vertelt dat hij samen met de Duitse dresseur, een Poolse assistent, de Keniaanse acrobaat en een Hongaarse artiest het wiel aan het vervangen is van het Roemeense busje. Alles komt goed.

Inmiddels ben ik met mijn caravan in Dronten gearriveerd. Een voor een komen de anderen aan. We wachten met elkaar buiten op de parkeerplaats. Na 1,5 uur zien we het Roemeense busje in de verte aankomen. Ik ga er gelijk heen. De deuk is duidelijk zichtbaar. In de caravan is het een gigantische chaos. Cristian en zijn vrouw Elena staan te trillen op hun benen. Met elkaar vangen we hen op. Gelukkig is er alleen maar blikschade.

zaterdag 20 december

Tatu tatu tatu...

Met loeiende sirene en gierende banden stopte gisteren een brandweerwagen bij de toneelingang van Theater de Lampegiet in Veenendaal. Het theater waar ons Wintercircus gisteren optrad.

Een hele groep brandweermannen, in vol ornaat, rende het gebouw in. Waar moeten we blussen?

Paniek? Nee hoor, wij wisten inmiddels dat er helemaal niks aan de hand was. De Keniaanse artiest Salim Musa presenteert in onze voorstelling een spetterende limbo-act. En ja, daar komt vuur aan te pas. Natuurlijk hebben wij alle voorzorgsmaatregelen genomen die nodig zijn om zo’n act veilig te kunnen uitvoeren in een theater. Alleen blijkt de Lampegiet een supersonisch modern brandmeldsysteem te hebben. Heel hoog boven het toneel (we hebben het dan over een meter of 20 boven de vloer), zitten sensoren die reageren op bepaalde dampen. En ja, één van die sensoren sloeg tijdens de limbo-act alarm. Zo’n melding wordt automatisch direct doorgekoppeld naar de meldkamer van de brandweer. Dus vandaar dat er gelijk een brandweerwagen richting het theater is gestuurd. Een heel veilig gevoel, maar in dit geval gelukkig niet nodig.

donderdag 18 december

Stilte voor de storm...

Na gisteren twee mooie voorstellingen in Winterswijk gespeeld te hebben, zijn we vanochtend  naar Veenendaal verhuisd. Vanmiddag werd er volop geklust, gewinkeld en uitgerust. Stilte voor de storm... morgen begint de kerstvakantie en treden we twee weken lang elke dag op!

De kinderen moesten vandaag nog gewoon naar school. Het prachtige mobiele leslokaal van de Rijdende School was al in Veenendaal gearriveerd. En ook juf Jolanda was er al. Isabella, Yusuf, Whitney en Shona werden verwacht! Drie dagen per week staat de Rijdende School bij ons Wintercircus en krijgen de meereizende kinderen les van juf Jolanda. Morgen begint de kerstvakantie en hebben de kinderen twee weken vrij!

dinsdag 16 december

Happy Birthday Mykola!

We staan met de hele karavaan in Winterswijk. Het is koud en rustig op het terrein. De shows zijn pas morgen. Iedereen geniet van zijn of haar rust en zit lekker binnen bij de kachel.

Om 18.50 uur wordt er op m'n caravandeur geklopt. 'Hij is thuis..., kom je?' Ik trek snel mijn klompen en jas aan. Buiten staat al een groepje te wachten. Stilletjes lopen we naar één van de andere caravans. Orkestleider Coty telt zachtjes af... Dan zingen we uit volle borst 'happy birthday'. De caravan gaat open en een breed lachende Mykola verschijnt in de deuropening. De bassist/gitarist van ons Wintercircus is jarig!

vrijdag 12 december

donderdag 11 december

Na een paar sprongen kris kras door Nederland (van Waalwijk via Deventer naar Vlaardingen) zijn we in het noorden van ’t land aangekomen. Afgelopen weekend speelden we in mijn thuishaven: Heerenveen. Wat was het gezellig om alle bekenden weer te zien! Daarna trok onze karavaan verder naar Martiniplaza in Groningen om vervolgens gisteren in het meest noordoostelijke puntje van Nederland op te treden: Delfzijl. Voor de allereerste keer in 30 jaar! Het was spannend... hoe zou het publiek reageren? Voor het eerst circus in het theater in Delfzijl. Nou ik kan u vertellen, men was enorm enthousiast. Dit had men niet verwacht. Échte paarden op het toneel van theater de Molenberg.

Langzaam trekken wij nu weer naar het zuiden. Vrijdag zijn we in Stadskanaal en zaterdag in Emmen. In Emmen ligt trouwens bijna altijd sneeuw als we er zijn. Ik heb de weersverwachting nog niet gehoord. Zouden we weer in een witte wereld belanden?

Vandaag was het overigens reuze gezellig op ons circusterrein. Orkestleider Coty heeft voor iedereen pannenkoeken gebakken. Kunt u het zich voorstellen: voor 55 personen pannenkoeken bakken in een klein caravankeukentje! In de woontrailer naast de paardenstal wordt vanavond een feestje gevierd. Beatrix Spindler is jarig. Haar familie is speciaal vanuit Duitsland gekomen om haar persoonlijk te feliciteren en 'Kuchen' te snoepen.

maandag 8 december

De foto's van onze nieuwe voorstelling zijn online!

Klik hier om foto's van alle acts te bekijken. De foto's zijn gemaakt door onze huisfotograaf Piet-Hein Out.

zaterdag 6 december

Het was druk, héél erg druk, zo aan het begin van ons nieuwe winterseizoen. Wat is er allemaal gebeurd en wat hebben we allemaal gedaan?

Eén van de meest spannende momenten van de tournee is het begin: arriveren alle artiesten wel veilig en op tijd in Waalwijk? Bij elke caravan die komt aanrijden snellen we naar buiten om te kijken wie het is. Het is een fijn weerzien met alle vaste medewerkers zoals de muzikanten en de technici. Ze zijn keurig op tijd. Ondanks alle sneeuw onderweg. Want uitgerekend in het weekend dat wij starten begint de winter en valt er in Europa een pak sneeuw.

Sommige artiesten zijn zelfs te vroeg. Op vrijdag 21 november (ik was nog gewoon thuis in Heerenveen) ging mijn telefoon. ‘Hello miss Arlette. It is me, Cristian! We are in Waalwijk, but we do not see other caravans...’. En ja hoor, de reis vanuit Roemenië was zó voorspoedig verlopen, dat Troupe Alexander twee dagen te vroeg in Nederland was!

De Chinese acrobates en de jongleur uit Moskou komen met het vliegtuig. Midden in de nacht zet de Schipholtaxi hen veilig af in Waalwijk. De Chinezen hebben nog nooit in een caravan gewoond. Giebelend verkennen zij hun nieuwe huisje.

De ene na de andere artiest rijdt Waalwijk binnen. Als uiteindelijk op maandagmiddag de familie Spindler met hun geweldig grote (dieren)transporten is gearriveerd, kan ons team weer rustig ademhalen…

Theater de Leest is voor een week het grote huis van ons Wintercircus. Hier worden de puntjes op de i gezet en vindt op 28 november de première plaats. Als je door een raam naar binnen kijkt zie je één en al bedrijvigheid.

Het orkest repeteert van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Je hoort het door het hele theater heen…

Achter naaimachines wordt de laatste hand gelegd aan de kostuums.

Onder leiding van onze hoofd techniek Hilbert wordt het decor opgebouwd. Lichttechnicus Sjors is druk bezig met de vele spots. Twee dagen lang zit hij achter de lichtcomputer te programmeren, zodat alle artiesten in een prachtig lichtplaatje kunnen werken.

De artiesten repeteren in de piste. Muziek en licht moeten perfect bij de act passen. Acts worden bijgeschaafd om het nog mooier en beter te laten worden.

De dierenverblijven worden opgebouwd. Zaagsel, hooi en voer wordt gehaald voor de paarden en honden.

Er wordt getimmerd en genknutseld.

Alle caravans, auto’s, busjes en trailers worden opgemeten om zeker te weten dat tijdens onze tournee alle parkeerplaatsen groot genoeg zijn voor ons circusdorp.

Choreograaf Roland Martis komt langs om de danspasjes voor de finale in te studeren.

Overleg met het artistieke team. Hoe ziet de voorstelling er nu uit? Wat gaan we aanpassen of veranderen? Uren, uren, uren overleg om het publiek straks het allerbeste te kunnen laten zien.

En we denken dat het ons is gelukt!

Met dank aan Dick van der Zwan voor de foto's.

vrijdag 28 november

Vanavond was de premìère van onze voorstelling. En ik mag zeggen: het was een fantastische avond!

Heel binnenkort zal ik u weer volledig bijpraten over alles.

woensdag 19 november

De eerste artiesten zijn onderweg naar Nederland!

Troupe Alexander is gisteravond, met busje en caravan, vertrokken uit Boekarest (Roemenië). Als alles goed gaat, dan zijn zij zaterdagmiddag bij ons in Waalwijk. Althans, dat hoop ik... Het gaat namelijk over de artiesten waarmee ik de Engelse spraakverwarring over de kostuums had. Ik heb de groep vorige week getracht uit te leggen dat zij niet vóór zaterdag mogen arriveren, want dan is er nog geen plek op de parkeerplaats bij het theater. Maar of ze dat begrepen hebben... Ze moeten een heel eind rijden en zijn daarom waarschijnlijk extra vroeg vertrokken. Het zou zomaar kunnen zijn dat Cristian met zijn mannen al op vrijdagochtend op de stoep van Theater de Leest staat en dan verbaasd om zich heen kijkt: waar zijn de andere caravans? Ik ben benieuwd!

maandag 17 november

Goed nieuws: alle visa en tewerkstellingsvergunningen zijn verleend! Dus alle artiesten kunnen deze week daadwerkelijk in het vliegtuig of in de auto stappen om naar Nederland te reizen.

Dit is een deel van mijn onzichtbare werk. Althans, onzichtbaar voor het hooggeëerd publiek. Maar wel een héél belangrijk deel van mijn werk. Want zonder al deze stempels en papieren zouden de meeste artiesten niet naar Nederland mogen komen. Trouwe dagboeklezers herinneren zich misschien nog wel de problemen van vorig jaar. Eén van de Nederlandse ambassades had het toen zo druk, dat men de visa voor onze hondenact pas verleende ná onze première. De artiesten arriveerden daardoor een week te laat in ’t Wintercircus. Maar nu is alles dus gelukkig geregeld. Twee Chinese artiestes kregen afgelopen vrijdag als allerlaatsten hun visa. Iedereen is klaar om naar Nederland te komen.

Graag wil ik alle betrokken instanties hartelijk danken: het CWI, de visumdienst en de Nederlandse ambassades in Beijing, Tokio, Kiev, Moskou en Boekarest.

woensdag 12 november

Nog 1½ week...

donderdag 23 oktober

Niet alleen het Chinees blijkt problemen op te leveren, ik had deze week totaal onverwacht een behoorlijke spraakverwarring met Roemenië. Cristian is de leider van de Alexander Troupe. Deze groep komt bij ons optreden met spectaculaire wipplankacrobatiek. De groep komt uit Roemenie. Dus, hoe kan het ook anders, Cristian spreekt perfect Roemeens. Alleen ik helaas niet. Gelukkig spreekt Cristian ook Engels. We hebben regelmatig telefonisch contact met elkaar en dat gaat prima. Een paar dagen geleden kwam ik er echter achter dat je bij telefoongesprekken toch de gebarentaal mist. Wat was er aan de hand?

Een tijdje geleden had ik Cristian verteld dat ik hun kostuums weliswaar heel mooi vond, maar net niet feestelijk genoeg voor onze jubileumvoorstelling. Ik stelde voor dat ik door onze vaste Nederlandse kostuumontwerpster Dian van de Ven nieuwe kostuums zou laten maken. Hij vond het een goed idee en beloofde mij de maten van zijn hele groep te sturen. En zo gebeurde. Een paar weken later kwam er een envelop met daarin tekeningetjes met alle maten. Inmiddels had Dian prachtige nieuwe ontwerpen gemaakt. Ik stuurde Cristian een sms waarin ik bevestigde dat de post was aangekomen. Nog geen minuut later ging mijn telefoon. Het was Cristian:

‘Hello miss Arlette. It is me, Cristian. The costumes are ready.’ Geduldig probeerde ik hem uit te leggen dat het ontwerp klaar was, maar dat de kostuums nog genaaid moesten worden. ‘No, no, the costumes are ready and they are so beautiful.’ Nogmaals deed ik een poging om uit te leggen dat Dian nog moest beginnen, want dat ze eerst de exacte maten nodig had gehad. ‘Costumes are so nice, they are white like snow and with small crystals, specially for your Wintercircus.’ Wit??? Het ontwerp was helemaal niet wit... Langzaam begon ik te begrijpen wat er aan de hand was. Cristian spreekt behoorlijk Engels, maar af en toe mist hij wel eens een woordje. In dit geval was het een behoorlijk cruciaal woord. Hij had begrepen dat hij zelf voor nieuwe kostuums moest zorgen! Inmiddels heb ik foto’s gezien. En ja, de in Roemenië gemaakte kostuums zijn werkelijk prachtig geworden! Ik heb Dian gebeld, zij spreekt gelukkig gewoon Nederlands, en samen hebben we smakelijk gelachen.

zaterdag 18 oktober

De medewerkers en artiesten van ons Wintercircus vormen een bont internationaal gezelschap. Aan onze jubileumvoorstelling werken maar liefst 11 verschillende nationaliteiten mee: Nederland, Oekraïne, Duitsland, Rusland, Polen, Roemenië, Hongarije, Moldavië, Engeland, Kenia, China.

Zoveel nationaliteiten betekent ook een enorme mengelmoes aan talen. Toen ons Wintercircus 30 jaar geleden begon, was Duits de algemene circustaal. In de loop der jaren is dat echter langzaam veranderd. Tegenwoordig is Engels de voertaal in de circuswereld. Althans... voor een groot deel van de circusartiesten. De Chinese acrobates van de Juye Qilin groep spreken geen woord Engels. Chinees is hun taal! Als circusdirectrice ben ik heel bedreven in het spreken met handen en voeten, aangevuld met eenvoudige Engelse, Duitse, Russische en Poolse woorden. Vooral geen moeilijke grammatica. En alle talen door elkaar heen, dat werkt het best. Het ziet er niet uit en een argeloze voorbijganger zal met verbazing luisteren. Maar vrijwel altijd kan ik mij op deze manier wel verstaanbaar maken. Echter niet bij artiestes die alleen Chinees spreken. Ik heb het geprobeerd toen hun manager in Europa was. We hebben allebei erg hard gelachen, maar uiteindelijk begrepen we elkaar totaal niet. Daarom zal twee maanden lang een Chinees-Engelse tolk met ons meereizen.

zondag 21 september

Ik was deze week een paar dagen in Polen. En wat ik daar allemaal heb meegemaakt...

Ik vloog naar Poznan. Daar werd ik door vrienden opgehaald van het vliegveld. Zij zouden mij op de trein zetten naar Ostrów. Nou is Poznan een erg grote stad met qua verkeer één grote chaotische file (ben nèt niet wagenziek geworden). Bijna 2 uur zijn we onderweg geweest naar het juiste station. Rennend het perron op, de trein in gesprongen. Op tijd! In een boemeltreintje tufte ik in 2 uur naar Ostrów. De volgende dag zou ik in een dorpje in de buurt een optreden zien van een erg interessante act. Althans, dat dacht ik.

Afijn... 5 minuten voordat ik in Ostrów arriveer, belt de Poolse artiest in paniek. Er blijken in Polen twee dorpen met dezelfde naam te zijn. En u raadt het al... ik zat bij het verkeerde dorp! Niet een heel klein beetje verkeerd, nee honderden kilometers van het juiste dorp vandaan.

Wat nu? Het is al avond. Er is geen treinverbinding meer. Ik kan niks anders doen dan in Ostrów blijven. Ik ga naar een hotel. Een half uurtje later belt de artiest weer op. Honderdduizend excuses dat hij deze fout heeft gemaakt, maar hij gaat het oplossen. Om 4 uur ’s nachts staat hij met zijn auto voor mijn hotel. Samen rijden we door het donkere Polen heen. We zien de zon opkomen. De weilanden zijn bevroren. Het wordt een mooie, maar ijskoude dag.

In de loop van de ochtend zijn we in het goede dorp. Samen met zijn collega’s bouwt de artiest de rekwisieten op, het is een ingewikkelde act met een heel groot apparaat. Ik kijk en ga twijfelen: past dit wel in onze theaters?

Het blijkt een optreden op een buitenfeest te zijn, midden in een bos. Moe en verkleumd (het vriest nog steeds!) drink ik een kop thee. Het feest begint, maar ik moet nog úren buiten wachten want de act is de uitsmijter van het feest. De gasten dansen, eten en drinken. Zij vermaken zich opperbest. En ik wacht en krijg het kouder en kouder. Eindelijk is het dan 17.00 uur. Het optreden begint.

En dan... binnen één minuut heb ik het al gezien. Deze act is zó ontzettend groot, dit past echt niet op het toneel in onze theaters. We hebben in 30 jaar tijd veel grenzen verlegd en veel ‘onmogelijke’ dingen gedaan. Maar om nou complete buitenmuren van theaters te slopen... Dat gaat écht te ver. Natuurlijk heb ik na afloop nog uitgebreid met de artiesten gepraat. Compleet met tekeningen en meetlat zijn we op zoek gegaan naar oplossingen. Vanuit Polen heb ik gebeld met Hilbert, onze hoofd techniek. Als we nu zus, of als we nou zo. Misschien kunnen we dit of dat. Maar nee, uiteindelijk moest ik concluderen dat dit écht onmogelijk is. Goed dat ik ben gaan kijken. Want vanuit Nederland leek alles heel anders.

De volgende dag reisde ik, zonder getekend contract, weer alle honderden kilometers hobbelend in auto en trein terug naar Poznan. Want daar zou ik nog een circus bezoeken. Het was me het reisje wel!

maandag 11 augustus

Ik probeer privé en werk een beetje gescheiden te houden. Maar op dit moment lukt dat even totaal niet. Mijn hele huis ligt namelijk vol met de nieuwe affiches en strooifolders. En dan gaat het niet om een klein stapeltje. Nee, er liggen bijna 3.000 affiches en maar liefst 30.000 strooifolders in mijn kamer... Er is nog meer, maar dat ligt tijdelijk opgeslagen in de grote schuur van lieve vrienden. Anders zou ik in mijn huis echt niet meer kunnen lopen!

Elk jaar is het weer een spannend moment. Heel lang zijn we bezig met het ontwerp en de vormgeving. En dan eindelijk stopt er een grote vrachtwagen van de drukker voor de deur. Vol spanning wacht ik tot de wagen opengaat. Gretig scheur ik een doos open. En ja hoor, daar is het nieuwe affiche. Het is mooi geworden!

Binnenkort zal ik uitgebreid vertellen over het maken van dit affiche. Want geloof maar dat een paard niet het meest geduldige fotomodel is!

maandag 7 juli

Ik houd mij op dit moment vooral met het nieuwe seizoen bezig. Maar wat doen alle anderen? Waar zijn alle artiesten van afgelopen winter gebleven?

Drie acts zijn naar Noorwegen vertrokken. Jongleur Karl Ramwell en de acrobatische Martis Brothers werken daar in Circus Merano. De Fausto Scorpions (vader, moeder en dochter) zijn ook in Noorwegen, maar dan in Circus Arnardo. Een bezoek aan deze circussen is dit jaar overigens een feest der herkenning. Want in totaal waren maar liefst 9 acts van beide voorstellingen de afgelopen jaren bij ons te zien.

De vijf mannen van Simonenko (trampoline en rekstok) treden op in het moderne Circus FlicFlac in Duitsland. De trapezeacrobaten Duo Impression zijn het verst weg van allemaal, zij werken in een show in Korea. Jeanne is thuis in Frankrijk. Zij heeft de afgelopen maanden samen met een regisseur gewerkt aan een nieuwe versie van haar handstandact. De Nederlandse goochelaar Dion is ook thuis. Hij heeft dit voorjaar eindexamen gedaan en is nu dagelijks aan het repeteren voor het wereldgoochelconcours in 2009 in China.

En waar zijn de dieren? Andrejs Fjodorovs is met al zijn duiven in Denemarken bij Circus Arli. De honden en hun baasje werken in Turkije. Pavel Doubek is met zijn paarden in Tsjechië. Nadat hij eind december ziek werd en naar huis moest, is hij in januari in Praag geopereerd. De operatie is geslaagd en na een lange herstelperiode, is hij nu inmiddels weer dagelijks in de paardenstallen te vinden. Het gaat goed met hem.

En last but not least de clowns. Zij zijn deze hele zomer thuis en treden niet op. Waarom niet? Er is een Bobylev baby op komst!

zaterdag 28 juni

Over exact vijf maanden, op 28 november, is de première van onze nieuwe voorstelling. Nederland geniet op dit moment van de zomer, maar ik denk al weer dagelijks aan de winter. De voorbereidingen van de jubileumvoorstelling zijn in volle gang.

In dit dagboek geef ik u een kijkje achter de schermen. Ik zal u regelmatig op de hoogte houden van alle ontwikkelingen en van mijn belevenissen als circusdirecteur.

Het wordt een feestje: 30 jaar Wintercircus Martin Hanson!