DAGBOEK VAN ARLETTE HANSON
Om u een beetje te laten proeven van het circusleven, houd ik op deze bladzijde een dagboek bij van de gebeurtenissen in het Wintercircus 2005/2006.Veel leesplezier en wie weet tot ziens!
Arlette Hanson
directeur Wintercircus Martin Hanson
maandag 30 januari
Gisteravond, direct na de voorstelling, zijn de eerste artiesten en medewerkers al vertrokken. Luid toeterend en uitgezwaaid door de anderen reden zij met hun caravans weg. Op naar het volgende contract bij andere circussen, érgens op de wereld. Net voor middernacht kwam een grote taxibus zeven Russische artiesten ophalen die met het vliegtuig terugreizen naar Moskou. De taxi bracht hen naar Schiphol. Vanochtend vertrok één voor één de rest. Nog steeds toeterend, maar uitgezwaaid door een alsmaar kleiner wordend groepje. Zo ging het door, totdat ik om 10 uur in m'n eentje op een grote lege parkeerplaats in Middelburg stond. Ik koppelde mijn caravan aan, veegde een traan weg en stapte als laatste in mijn auto. Twee maanden lang waren we op reis. 56 Mensen deelden lief en leed met elkaar. Nu gaat ieder weer z'n eigen weg. Nooit meer zal deze show in deze samenstelling te zien zijn. Wat rest zijn herinneringen. Heel mooie herinneringen.
Bye bye, auf Wiedersehen, oant sjen, do widzenia,
, tot ziens!
Tot volgend jaar, want dan ontmoet ik u, hooggeëerd publiek, graag weer bij de 28e, compleet nieuwe voorstelling van Wintercircus Martin Hanson!
zondag 29 januari
De allerlaatste voorstellingen van dit seizoen! De hele dag heerste er een vreemde, opgewonden sfeer binnen ons gezelschap. Het was druk op het toneel in de coulissen. Iedereen wilde nog een glimp opvangen van de acts van collega's. E-mailadressen en telefoonnummers werden uitgewisseld.
Om 18.15 uur stonden we met z'n allen voor de allerlaatste keer in de finale. Het doek ging dicht en een luid gejuich steeg op: 'we did it!'
zaterdag 28 januari
Het einde van onze tournee nadert. We reisden door heel Nederland. Nu zijn we in de enige nog niet bezochte provincie gearriveerd: Zeeland. Vandaag en morgen spelen we in Goes en Middelburg.
Ik vul mijn dagen met regelen, overleggen, plannen en afspraken maken. Niet alleen aan het begin van onze tournee moet veel worden georganiseerd, ook aan het einde heb ik daar mijn handen vol aan. Diverse gehuurde materialen zoals de lichtcomputer, het riggingmateriaal van de luchtact en twee huurbusjes moeten worden teruggebracht. Kostuums worden verzameld, gewassen, zonodig hersteld en vervolgens opgeborgen. Het decor wordt aan een grondige inspectie onderworpen zodat ik weet wat voor onderhoudswerkzaamheden in het najaar uitgevoerd moeten worden. Apparatuur zoals onze volgspots, geluidstafel en stroomverdeelkast worden direct na de tournee al klaar gemaakt voor het nieuwe seizoen.
vrijdag 27 januari
Thijs, van Duo Fiasco, blijkt een enthousiaste fotograaf te zijn. Regelmatig zagen we hem met een indrukwekkend fototoestel rondlopen. Nadat hij wat resultaten had laten zien, heb ik hem gevraagd om de jaarlijkse foto's te maken van onze muzikanten en technici. Op de een of andere manier is dat altijd iets wat we pas aan het einde van onze tournee doen. We hebben twee maanden de tijd, maar ook nu hebben we deze foto's pas weer in de allerlaatste week gemaakt.
donderdag 26 januari
Vandaag was onze traditionele pannenkoekendag. Eén keer in de tournee bakt orkestleider Coty altijd pannenkoeken voor bijna het hele circus. Dit keer is hij in zijn camper aan het bakken geweest van 4 uur 's middags tot 9 uur 's avonds. Heerlijke geuren verspreidden zich over het parkeerterrein in Goes. Op dit moment staan trouwens alle ramen van de camper wijd open. Er moet gelucht worden. Want u kunt zich vast wel voorstellen hoe het daar binnen ruikt, na vijf uur lang onafgebroken in twee koekenpannen bakken...
maandag 23 januari
Als vliegen vlogen ze er gisteren er op af... Bij de kleedkamers in de schouwburg in Sittard stonden twee wasmachines en drogers die door ons gebruikt mochten worden. Onder toezicht van onze companymanager Maria werd gretig geprofiteerd van deze mogelijkheid om 'luxe' te wassen. Met name de kostuums hebben ruim sop gezien. Sommige artiesten reizen met een busje waarin zij zelf een wasmachine hebben ingebouwd, maar de meesten van ons zijn tijdens de tournee aangewezen op de handwas.
Op de foto ziet u Victor Olandar van onze kattenact. In de wasmachine zitten de witte kostuums van hemzelf en van zijn zoon. Russische Victor dacht de machine te hebben ingesteld op een kort wasprogramma. Na een uur verwachtte hij dat de was klaar zou zijn en kwam hij een kijkje nemen. De machine draaide nog. Dus hij ging zitten en wachtte af. Een paar minuten. Een kwartier. Hij bleef rustig zitten. Uiteindelijk kwam Maria polshoogte nemen. Zij ontdekte dat de wasmachineknop op een lang en zeer uitgebreid wasprogramma stond en dat het nog wel eventjes zou duren voordat de was klaar was. Eén ding weten we zeker: aanstaande woensdag in Roosendaal zullen vader en zoon Olandar schitteren in stralend witte kostuums!
Nog iets anders opmerkelijks: Wie denkt dat onze Nederlandse medewerkers elke mogelijkheid aangrijpen om vanuit hun caravan even naar huis te gaan, heeft het mis. Onze hoofd techniek John woont op slechts een steenworp afstand van Sittard. Maar nee hoor, naar huis is hij niet geweest. Vriendin en dochtertje kwamen gewoon naar de caravan toe.
zondag 22 januari
Gisteren waren we in Waalwijk in theater De Leest. Op zich heel normaal, we bezoeken dit theater al vele jaren. En toch was het gisteren anders dan anders. Niet alleen omdat we op één dag maar liefst drie keer speelden voor een volledig uitverkochte zaal. Maar ook omdat we volgend seizoen hier onze nieuwe voorstelling zullen opstarten. Eind november 2006 'wonen' we een week lang in Waalwijk. In De Leest gaan we de nieuwe show repeteren. En op 1 december 2006 is in dit gezellige theater de première van onze 28e productie. Daarom hebben wij gisteren samen met de medewerkers van het theater nog eens extra kritisch gekeken naar zaken als parkeermogelijkheden voor onze caravans en de technische faciliteiten op het toneel. Onze gezamenlijke conclusie aan het eind van de dag: wij verheugen ons nu al op het volgende seizoen!
woensdag 18 januari
Mukhtar is de meest flexibele persoon van ons gezelschap. Hij kan zijn lichaam in de meest onmogelijke bochten wringen. Uiteraard vergt zijn act elke dag een uitgebreide warming up. Wij kijken er inmiddels niet meer van op als we Mukhtar midden in een gang ergens in het theater op zijn Perzisch tapijtje aantreffen. Zittend in spagaat of een andere onmogelijke houding leest hij boeken van Dostojevski en van Russische filosofen. Onverstoorbaar en urenlang.
Hoe anders is dat bij aankomst van het circus in een nieuwe stad. Mukhtar stapt uit de auto, pakt zijn fiets uit de caravan en gaat direct op pad. Zo snel mogelijk fietst hij het hele centrum door, met maar één doel: een grote hamburger eten! Een ritueel dat wij elke dag weer met verbazing gade slaan.
zaterdag 14 januari
Even stiekum een berichtje tussendoor waar Arlette niets van weet....
Toen ze vanmorgen aan het joggen was, hebben medewerkers gezien dat ze BLAUWE SOKKEN droeg onder haar ZWARTE trainingspak!
vrijdag 13 januari
Gisteren had ons circus een van de langste verplaatsingen van deze tournee: van Etten-Leur naar Hengelo. Oftewel 207 kilometer. We speelden gisteren geen voorstellingen, dus we hadden gelukkig geen haast. We reden 's ochtends. Net ná de ochtendspits. Althans dat was de bedoeling. 1,5 Uur na vertrek bleken we volgens de teller in mijn auto echter pas 60 kilometer te hebben afgelegd. Files en langzaam rijdend verkeer zorgden ervoor dat de rit behoorlijk wat langer duurde dan gepland. In Hengelo wachtte mij echter een grote verrassing. Mijn goede vriendin Aafje stond ons op te wachten. Ze blijft gezellig een paar nachtjes logeren.
Vandaag hadden we een akkefietje over sokken. Niet het meest opvallende onderdeel van een kostuum. Maar in ons Wintercircus wordt nou eenmaal op kleine details gelet, dus ook op sokken. Een paar dagen geleden schreef ik over de aandacht die circusartiesten aan hun uiterlijk besteden. Op de foto 's zag u Berl die uitgebreid zijn haar aan het stylen is. Dezelfde Berl vergeet echter helaas soms het belang van de kleur van zijn sokken. Gedachteloos graait hij 's ochtends uit een kastje in zijn camper een stel sokken. In de kleedkamer van het theater trekt hij al even onnadenkend deze sokken aan. Zo kan het dus gebeuren dat ik tijdens de voorstelling in plaats van de bij zijn kostuum passende zwarte sokken ineens iets blauws, wits of grijs aan z'n voeten zie. Vandaag was het weer zover... blauwe sokken onder zijn rood/zwarte kostuum! De verklaring van Berl: ik heb geen wasmachine in mijn camper en alle zwarte exemplaren zijn vuil. Aangezien hij de mogelijkheid van een 'handwas' niet had bedacht, heb ik hem Almere ingestuurd om genoeg zwarte sokken te gaan kopen voor de rest van de toernee. Ben benieuwd.
woensdag 11 januari
Na de drukke kerstvakantie, met elke dag optredens, was het de afgelopen twee dagen tijd voor rust. Het nieuwe stadshart van Etten-Leur werd verkend. Onze zwemgroep had eindelijk weer tijd om zich uit te leven in het water. En 's avonds werden de sociale contacten aangescherpt. Veel artiesten en medewerkers zochten elkaar op in hun caravans. Onder het genot van een kopje koffie of thee werd bijgepraat. Later op de avond kwam in sommige Russische caravans natuurlijk de fles wodka tevoorschijn. In de caravan die naast die van mij stond geparkeerd werd een uitbundig feestje gevierd. Het was héél gezellig, zo te horen. Nooit had ik bedacht dat het mogelijk zou zijn om een polonaise te lopen in een kleine caravan. Maar mijn Russische buren hebben bewezen dat het kan... De muren van een caravan zijn niet bepaald geluiddempend. Ik kon dan ook gezellig meegenieten van de muziek. Toch heb ik na middernacht op hun deur geklopt en gevraagd of het feestje ietsje rustiger zou kunnen worden voortgezet, zodat anderen op het circusterrein konden slapen.
maandag 9 januari
Voorafgaand aan hun optreden besteden al onze artiesten veel aandacht aan hun uiterlijk. In de kleedkamers van de theaters wordt volop getut. En niet alleen door de dames binnen het gezelschap. Ook de heren moeten er pico bello uitzien. Op de foto's ziet u hoe onze Nederlandse acrobatische 'klusjesman' Berl zich voorbereidt op de finale van de voorstelling.
zaterdag 7 januari
Televisie kijken is een favoriete bezigheid van veel van onze artiesten en medewerkers. Kabeltelevisie is natuurlijk niet mogelijk in een caravan die elke dag ergens anders geparkeerd staat. Daarom zijn veel circuscaravans uitgerust met een satellietschotel. Bijkomend voordeel is dat men via de satelliet ook de zenders uit thuislanden zoals Polen en Rusland kan ontvangen.
Na aankomst in een nieuwe stad begint al snel het ritueel van de schotels. De een na de ander zet de schotel buiten. Gewapend met kompas gaat men op zoek naar de juiste richting. De schotelantenne moet exact gericht staan om perfect beeld te kunnen ontvangen. Bomen en gebouwen zijn obstakels waar het signaal niet doorheen kan. Schotels staan wel eens tien meter van de caravan vandaan omdat dáár alleen goede ontvangst is.
Vanavond heeft orkestleider Coty gedemonstreerd hoe lastig het is om een schotel te richten. Een boomtak belemmerde de ontvangst. Er is dan maar één oplossing: de schotel wat verzetten. Op zich niet zo moeilijk, ware het niet dat deze schotel vast gemonteerd zit aan een camper. In plaats van de schotel een stukje te verzetten, moest in dit geval de complete camper worden verplaatst (en dat is me een joekel!). En echt waar, het ging om centimeters en millimeters. Twee uur lang is hij bezig geweest. De camper een stukje naar voren, de schotel ietsje draaien, de camper een stukje naar achter, de schotel nog wat draaien, de camper weer een millimeter naar voren, enz enz. Het resultaat na twee uur: perfecte ontvangst en een prachtig televisiebeeld!
Bij de pijl zie je de camper van Coty.
donderdag 5 januari
Vanavond vond in ons Wintercircus een heuse wereldpremière plaats. Sam trad voor het eerst op. Na een lange periode van oefenen en trainen was het eindelijk zo ver. Voor de allereerste keer betrad hij de piste terwijl er publiek in de zaal zat. En oh, wat was hij nerveus! Gelukkig werd hij enorm gesteund door zijn collega's. Alle zenuwen waren dan ook verdwenen zodra het doek open ging en hij oog in oog stond met het publiek. Met veel plezier deed hij z'n kunstjes. Hij genoot van het applaus. Alles ging goed. Kwispelstaartend verliet hij aan het einde van de act de piste. Kwispelstaartend? Ja, Sam is een hond en treedt op in de geiten/hondenact van Manuel Frank.
dinsdag 3 januari
Veel mensen denken dat het Wintercircus altijd in één lange stoet van stad naar stad rijdt. Toevallig is dat deze week een keer gebeurd als gevolg van het slechte weer. Maar dat was een echte uitzondering. Als we allemaal achter elkaar zouden rijden, dan zou bij aankomst in de nieuwe stad een heel lange file staan op de weg naar het theater.
Normaal gesproken vertrekken Willeke en Gaby (onze medewerkers terreinorganisatie) als eerste. Zij stappen ongeveer 15 minuten na afloop van de laatste voorstelling in hun auto. Zij arriveren dan als eerste bij het volgende theater en kunnen daar de nodige voorbereidingen treffen. Willeke checkt de gemaakte parkeerafspraken nogmaals met de medewerkers van het theater. En Gaby zorgt er onder andere voor dat onze stroomverdeelkast en waterkranen alvast worden aangesloten.
45 Minuten na afloop van de voorstelling vertrekken de volgende drie transporten: terreinchef Coty, zijn echtgenote Wilma en ik. 15 tot 30 minuten later volgt de rest van ons gezelschap. In kleine groepjes rijden alle caravans naar de volgende stad. Coty en Gaby placeren. Dat betekent dat zij na aankomst bepalen welke caravan op welke plek op de parkeerplaats komt te staan.
Gisteren liep ons strakke schema helaas een beetje in de war. Wilma had onderweg autopech: een kapotte uitlaat. Na een provisorische reparatie op de vluchtstrook werd de tocht vervolgd. Ik was inmiddels langzaam verder gereden, er vanuit gaande dat Coty en Wilma snel weer bij mij zouden aansluiten. Groot was mijn verbazing toen ik in mijn uppie in Rijswijk arriveerde. Gaby en Willeke keken heel verwonderd: jullie rijden toch altijd met z 'n drieën? Al snel volgden de caravans van onze artiesten. Maar waar waren Coty en Wilma? Niemand had hen onderweg nog gezien... Een raadsel! Na een kwartiertje zagen we gelukkig in de verte hun koplampen verschijnen. Wat bleek: bij het binnenrijden van Rijswijk waren ze ergens linksaf geslagen in plaats van rechtsaf. En keren met een grote caravan is niet zo eenvoudig midden in de stad.
maandag 2 januari
Meningsverschillen tussen tieners en hun ouders komen ook in het circus voor.
Vandaag ontdekte vader Kapitanskiy, vlak voordat de finale van onze voorstelling begon, dat zijn dochter Aleksandra een nieuw kostuum had aangetrokken. Vader was het totaal niet eens met de keuze van zijn tienerdochter: de avondjapon was te sexy voor haar leeftijd. Hij stuurde haar daarom onmiddellijk terug naar haar kleedkamer met de opdracht om iets anders aan te trekken. Ze had 20 seconden tijd. Het orkest zette de finalemuziek al in. Ik begon met het voorstellen van de artiesten. Ik wist niet wat er was gebeurd en kondigde nietsvermoedend het meisje aan. Maar ze was nog niet terug. Gelukkig waren onze andere artiesten zo alert om niet op haar te wachten maar om gewoon door te gaan. Een paar seconden later kwam Aleksandra hijgend terug op het toneel, omgekleed en wel. Zo was ze uiteindelijk tóch aanwezig in de finale. In een iets bedekter jurkje.
zondag 1 januari
Alle lezers van dit dagboek wens ik een heel gelukkig en goed nieuw jaar!
Ons jaar kende een goed en uitbundig begin. Om middernacht verzamelde ons hele gezelschap buiten op de parkeerplaats tussen de caravans. Exact om 0.00 uur vlogen de kurken van de champagneflessen en brachten we een toost uit op het nieuwe jaar. Siervuurwerk en sterretjes maakten het extra feestelijk.
Vanochtend was het lang stil op ons terrein. Iedereen sliep uit. Vanaf 11 uur gingen voorzichtig de eerste gordijntjes open. Langzaam begonnen de voorbereidingen voor de voorstelling.
Als snel was duidelijk dat een goed en slecht begin van het nieuwe jaar hand in hand gaan. Onze hoofd techniek John was zijn sleutelbos verloren. Een eigen zoekactie leverde niets op. Gelukkig bleek de eerlijke vinder de bos direct bij het politiebureau te hebben afgegeven. Een privé-hondje van dresseur Manuel was geschrokken van het vuurwerk. Verdrietig vertelde Manuel ons dat het hondje zoek was. Hij had gezocht en geroepen, maar het hondje kwam niet opdagen. Met hulp van theatermedewerkers zijn we verder gaan zoeken. En ja hoor, het hondje bleek inmiddels veilig naar het dierenasiel te zijn gebracht. Kwispelend herkende hij z 'n baasje en ging snel mee terug naar het circus.
zaterdag 31 december
We zijn veilig in Alkmaar gearriveerd!
Gisteren hebben we in het theater in Den Helder de hele dag nauwlettend de weersvoorspellingen gevolgd. De vraag was: wel of niet gaan rijden? Het begon steeds harder te sneeuwen en waaien. De eerste berichten over gladde wegen bereikten ons. Uiteindelijk heb ik vlak voor het einde van onze laatste voorstelling de knoop doorgehakt: we wachten niet en reizen zo snel mogelijk naar de nieuwe stad. Ik hoopte dat we dan nog nét de verraderlijke ijzel voor zouden zijn.
Onderweg was het bar en boos. De weg lag vol sneeuw, het zicht was minimaal. Maar ijzel was er nog niet. Met 30 kilometer per uur reed onze lange stoet caravans en vrachtwagens over de N9 van Den Helder naar Alkmaar. En zoals gezegd: we zijn veilig gearriveerd!
donderdag 29 december
Het is weer winter geworden. Onze caravans stonden vandaag in IJmuiden in een sneeuwdecor. Tijdens onze rit vanavond naar Den Helder kwamen we volop strooiwagens tegen. Buiten was het koud, maar de ontvangst in Den Helder was hartverwarmend. Gehuld in reflecterende vestjes stond de complete technische dienst van het theater ons op het parkeerterrein op te wachten. Toen alle caravans geparkeerd waren, was er voor ons hele gezelschap tomatensoep in het theater.
woensdag 28 december
Het Amstelveense publiek heeft vandaag twee fantastische voorstellingen gezien. Maar achter de schermen was er van alles en nog wat aan de hand. Het leek wel alsof er een storm door ons gezelschap had gewaaid. Zo ongeveer iedereen was chagrijnig. Waarom? Een medewerkster was naarstig op zoek naar haar telefoon die ze gisteren bij vertrek uit Hoorn was verloren. Het orkest wilde een nieuwe opstelling uitproberen en dat lukte niet. Vervolgens bleek het orgel van onze orkestleider tijdens de voorstelling kuren te vertonen. De trekkenwand (elektrische toneelinstallatie van het theater) had een technische storing. De trampoline wiebelde wat tijdens de show en daardoor hadden de acrobaten wat moeite om de sprongen perfect uit te voeren. Om onverklaarbare redenen viel de stroom in ons caravandorp uit, daardoor zaten alle caravans een tijdje zonder electriciteit. De directie van het Zwitserse Circus Harlekin zou ons vandaag bezoeken, vanochtend kreeg ik echter een telefoontje: men was nog in Zwitserland en lag ziek op bed. Anna, de jongste dochter van onze clowns, miste haar speelmaatje Isabella, die een dagje op stap was.
Ach, één zo 'n dagje is niet erg. Morgen is iedereen vast weer vrolijk!
dinsdag 27 december
Kerstmis is dit jaar voor ons omgevlogen. Maar wat waren het weer leuke dagen!
Op 24 december traden wij op in Amersfoort. Voor veel van onze medewerkers is het elk jaar weer een raadsel hoe het mogelijk is dat wij voorstellingen hebben op de dag voor kerstmis. Deze dag wordt in veel landen nog veel belangrijker geacht dan kerstmis zelf. Uit de caravan van de Duitse Manuel Frank (dresseur) verspreidden zich 's ochtends vroeg de meest lekkere geuren over ons terrein. Zijn vrouw Vivien was om 8 uur al begonnen met de voorbereidingen voor het kerstdiner!
's Avonds verplaatste ons dorp zich naar Purmerend. Traditiegetrouw werden wij buiten op de parkeerplaats opgewacht door medewerkers van het theater en door een enthousiaste circusliefhebber.
Op eerste kerstdag liepen in de caravans van onze technici om 7.30 uur de wekkers af. Om 8 uur begon immers de opbouw in het theater. Gewoon, zoals op elke andere dag. Toch is zo 'n opbouw op kerstmis anders dan anders. Niet qua werk, maar wel qua sfeer. Denk alleen maar eens aan de vele talen waarin men elkaar een gelukkig kerstfeest wenst! Ook de voorstellingen zijn heel speciaal. Zo verwerkt ons circusorkest kerstmuziek in de show, duiken zowel de muzikanten als de technici soms op met kerstmutsen en heeft het publiek zich extra feestelijk aangekleed. Natuurlijk is de zaal tot op de allerlaatste stoel helemaal vol.
Na de voorstelling werd het decor afgebroken en reisden wij naar Hoorn. Tijd voor ontspanning! In de foyer van het theater vierden wij ons eigen kerstfeest. Met het hele gezelschap waren we bij elkaar (bijna 60 mensen). Er werd gekletst en gelachen. En we genoten van het uitgebreide kerstbuffet. Voor mijzelf betekende dit ook een fijn weerzien met mijn ouders, de nestors van ons Wintercircus. Tijdens de tournee zijn zij tegenwoordig rustig thuis, maar tot de jaarwisseling reizen zij nu een weekje gezellig met ons mee.
Op 26 en 27 december speelden wij in totaal vier voorstellingen in het prachtige nieuwe theater in Hoorn. Voor ons allemaal blijft het een geweldige ervaring om in dit grote theater in de finale van de voorstelling tijdens het slotapplaus de zaal in te kijken. We zien dan zo 'n 900 enthousiaste mensen die zichtbaar hebben genoten van onze show.
zondag 25 december
Ik wens alle lezers van het dagboek fantastische feestdagen!
vrijdag 23 december
Gisteren en vandaag waren rustige dagen. Een soort stilte voor de storm, want nu de kerstvakantie begint, start voor ons een drukke periode. Verdeeld over 13 steden spelen wij in de kerstvakantie maar liefst 31 voorstellingen.
Iedereen vulde de vrije tijd op z'n eigen manier in. Er werd, natuurlijk, gezwommen. Maar ook uitslapen was een favoriete bezigheid. Anderen poetsten hun caravan of deden kerstinkopen. Dresseur Manuel heeft zijn vier langharige geiten eens een flinke wasbeurt gegeven. Hoofd techniek John knutselde een nieuw stukje decor in elkaar. Onze Nederlandse muzikanten brachten een bezoekje aan huis (en lieten daar de wasmachine overuren maken).
Voor onze acrobatische klusjesman Thijs kwamen de vrije dagen als geroepen. Na een ongelukkige manoeuvre tijdens de show afgelopen woensdag, had hij wat last van z'n been. Dankzij massages en rust gaat het nu gelukkig weer goed en kan hij morgen dus weer gewoon optreden.
De vrije dagen werden vanavond afgesloten met een gezamenlijk etentje. We 'wonen' inmiddels in Amersfoort. Theater de Flint nodigde ons hele gezelschap uit voor een uitgebreid stamppottenbuffet in het theater. Vooral onze buitenlandse artiesten en medewerkers keken verrast naar de hutspot, boerenkool- en andijviestamppot.
dinsdag 20 december
Elk jaar vindt een deel van ons gezelschap een nieuwe invulling van de vrije tijd. Het ene jaar wordt druk gezocht naar pooltafels. Een andere keer draait alles om computerspelletjes of wordt er volop gevoetbald. Dit jaar is het zwembad favoriet. Mocht u in het zwembad een bonte groep mensen met de voertalen Russisch en Engels tegenkomen, dan is de kans groot dat u met artiesten en medewerkers van ons Wintercircus te maken hebt.
maandag 19 december
Ze is er weer... de kleine Isabella. Lezers van het dagboek van vorig jaar kennen haar vast nog wel. Isabella is de dochter van onze vaste medewerkers Gaby en Willeke. Achter de schermen zijn zij verantwoordelijk voor de hele logistiek rond onze caravans en transporten (parkeerplaats, afvalcontainers, stroomaansluiting, water enz). Maar papa Gaby is bij het publiek vooral bekend als de dikke klusjesman.
De eerste weken van onze tournee heeft Isabella gelogeerd bij opa en oma. Maar nu de kerstvakantie nadert én we in haar woonplaats Veenendaal bivakkeren, is zij weer verhuisd naar de caravan en reist ze gezellig met ons mee. Al wekenlang keek zij ernaar uit om al haar circusvrienden weer te zien. Eindelijk was het nu dan toch zo ver. Vrijwel direct heeft zij overigens nieuwe vriendschappen gesloten. Onder andere met een leeftijdsgenootje: het dochtertje van onze Duitse dresseur Manuel Frank.
zaterdag 17 december
Toen vanochtend om 7.45 uur mijn wekker afliep was er iets vreemds aan de hand. Het was heel erg stil... Slaperig dacht ik: het is vast nog te vroeg, de wekker loopt niet goed. Een minuutje later was ik ietsje wakkerder geworden: we zijn in Emmen, daar is het altijd zo lekker rustig. Pas toen ik de gordijntjes van mijn caravan opende zag ik de werkelijke oorzaak van de stilte: het sneeuwt! Ons Wintercircus maakt haar naam waar, het is WINTER geworden.
Na de voorstellingen reden wij vanavond van Emmen naar Doetinchem. Tijdens de rit werd weer eens duidelijk hoe loyaal en behulpzaam onze circusploeg is. Toen we al een heel eind op weg waren werd ik gebeld door Vincent, onze trompettist. Hij had langs de snelweg op de vluchtstrook een wit busje met een caravan zien staan. Vermoedelijk van onze Moldavische artiest Vladimir. Vincent was op de eerste de beste parkeerplaats gestopt en belde mij om te vragen of ik misschien iets had gehoord. Nee dus. Daarop is hij samen met saxofonist Robbert teruggereden om te kijken of Vladimir hulp nodig had. Bij het busje met de caravan aangekomen bleek het inderdaad om een pechgeval te gaan. Groot was echter hun verbazing toen niet Vladimir uit het busje stapte, maar een wildvreemde man. Heel toevallig reed hij vanavond met zijn caravan op dezelfde weg als ons circus. Hilariteit alom! Hulp was gelukkig inmiddels geregeld. Vincent en Robbert konden snel verder.
En Vladimir... die reed nietsvermoedend rustig ergens op de snelweg tussen Emmen en Doetinchem!
vrijdag 16 december
Wat een weer vandaag! Vanochtend kletterden dikke hagelstenen op het dak van mijn caravan.
Toen ik mijn moeder aan de telefoon had tijdens een van de vele buien, vroeg zij: 'Wat hoor ik toch allemaal, waar bén jij?' Nou, ik zat gewoon in mijn caravan, maar de hagel maakte zo'n lawaai dat wij elkaar niet meer konden verstaan.
Ook onze overtocht van Winterswijk naar Emmen was qua weersgesteldheid een opvallende tocht. We hebben van alles gezien. Variërend van felle zon tot een nachtzwarte hemel. En van regen, hagel en sneeuw tot onweer en windstoten. Om de paar minuten werden we met iets anders geconfronteerd. Indrukwekkend. Als chauffeur van een auto met caravan was ik hier niet zo blij mee. Maar mijn Russische bijrijder heeft zich in alle bochten gewrongen om vooral maar niets van het schouwspel te missen.
Tussen de buien door kwam Marcia even bij mij buurten. Het dakluik van haar caravan bleek helaas niet bestand tegen zoveel natuurgeweld. In kleine stroompjes drong het water naar binnen. Het gevolg: een nat bed en natte pantoffels.
woensdag 14 december
Hiep hiep hoera... Marcia is jarig!
Tijdens de finale van de 15.00 uur voorstelling werd ons nummermeisje in de bloemetjes gezet.
Natuurlijk hebben we met z'n allen Happy Birthday gezongen.
dinsdag 13 december
Het is al weer anderhalve week geleden dat de première plaatsvond. Inmiddels speelden we al dertien voorstellingen en zijn we in onze zesde stad gearriveerd.
Als de repetitieweek en première voorbij zijn, is onze voorstelling voor 99% af. Perfectionistisch als wij zijn, gaan we daarna net zolang sleutelen en brainstormen totdat we de 100% naderen. Het gaat dan meestal om heel kleine veranderingen en perfectioneringen die voor het publiek nauwelijks merkbaar zijn. Een paar voorbeelden? Onze choreograaf kwam afgelopen vrijdag speciaal naar Kampen om daar in tien minuten tijd ons te leren hoe de finaledans nóg enthousiaster gedanst kan worden. In Deventer hebben we tijdens een voorstelling alle scènes van het nummermeisje en de klusjesmannen op video opgenomen. Gisteren hebben we, met behulp van deze video, twee uur lang met elkaar gezocht naar verbeteringen. Het gaat dan over zaken als: je moet één seconde eerder in de piste komen, misschien moet je niet van rechts opkomen maar van links, maak de bewegingen in een bepaalde scène wat subtieler, een ander geluidseffect zou het effect versterken. Het zijn echt heel kleine wijzigingen, maar het maakt sommige dingen nét leuker, beter of logischer.
zaterdag 10 december
Wat was het ontzettend leuk om vandaag weer even 'thuis' te zijn. We speelden in mijn eigen woonplaats: Heerenveen.
Een groot deel van de zaal was gevuld met vrienden en bekenden. En dat is gewoon leuk. Fijn dat jullie er allemaal weer waren! En voor degenen die zich moesten afmelden omdat ze thuis ziek op bed lagen: beterschap!
Het toneel van het Posthuistheater is eigenlijk te klein voor het circus. Vandaar dat er speciaal voor ons 'gewoon' een stukje aan het toneel wordt gebouwd.
Maar vandaag was ook voor onze eigen technische medewerkers een uitdaging. Vanochtend vond namelijk de eerste 'snelle bouw' van deze tournee plaats. In Stadskanaal, Winschoten en Kampen was tot nu toe zeer ruim tijd om het decor op te bouwen en om alle technische zaken te regelen. In Heerenveen moest nu voor de eerste keer deze tournee alles om 12.30 uur al kant en klaar zijn. Dat is op zich geen enkel probleem. In principe is alles afgestemd op zo'n snelle opbouw. Als een puzzel passen alle stukjes in elkaar. Decor, licht, geluid, rekwisieten, als een geoliede machine wordt alles klaargemaakt voor de voorstelling. Ga maar na: 26 keer moet in een kleine 4,5 uur tijd het lege toneel zijn omgetoverd tot een compleet circus. Slechts 7 keer in de hele tournee is er wat meer tijd beschikbaar. Vandaag was dus de eerste 'snelle bouw' van dit seizoen. En het ging goed. Keurig op tijd was alles gereed voor de show.
woensdag 7 december
We zijn in Winschoten neergestreken. Maandagochtend reden al onze transporten van Stadskanaal naar Winschoten. Een klein afstandje. Op het parkeerterrein werden we gastvrij ontvangen door medewerkers van Theater de Klinker en door de marktmeester van de gemeente. Hij heeft er onder andere voor gezorgd dat het toegewezen parkeerterrein op tijd helemaal autovrij was, zodat er voldoende plaats was voor al onze caravans. Bedankt!
Maandag en dinsdag waren vrije dagen. Na de stress en hectiek van de repetitieweek en première was dit voor iedereen een zeer welkom rustpunt. Tot laat in de ochtend waren de gordijntjes in de meeste caravans gesloten. Voor mij betekende het dat ik eindelijk tijd had om wat achterlopend kantoorwerk in te halen.
Vandaag speelden we twee fijne voorstellingen. Extra leuk was dat verschillende bekenden van ons zich onder het publiek bevonden. Zo was de directie van een Duits circus speciaal naar Winschoten gereisd om onze show te zien. Ook medewerkers van een in Nederland reizend circus waren present. De secretaris van de VNCO (Vereniging Nederlandse Circus Ondernemingen) was er. Net zoals de Spaanse artiesten Duo Spiral (zij werkten vorig jaar bij ons met een prachtige acrobatische act) en onze speciale medewerker Hilbert Geerling. Hij beheert deze website, maar heeft dit jaar onder andere ook de naamborden van het nummermeisje gefabriceerd.
zaterdag 3 december
Na de eerste voorstelling was er gisteren ontspanning. Maar veel tijd was daar niet voor. Want vandaag stonden maar liefst drie voorstellingen gepland. Om 13.00, 16.00 en 19.00 uur. In totaal spelen wij in Stadskanaal dit jaar vijf voorstellingen. En ze zijn allemaal tot op de allerlaatste stoel uitverkocht. Vanavond gaat iedereen moe, maar met een zeer voldaan gevoel naar bed. Morgen nog één show in Theater Geert Teis en daarna begint onze tournee door Nederland.
vrijdag 2 december
Vanavond was de eerste voorstelling. En wat voor eentje! De show verliep vlekkeloos en het publiek was razend enthousiast. Tijdens ons feestje na afloop viel de spanning van alle medewerkers en artiesten af. Met elkaar hebben we getoast op een mooie voorstelling en op een goede tournee. Twee mensen straalden en glunderden extra: Berl en Thijs. Hun act viel goed in de smaak. Ze hebben genoten van het welverdiende applaus.
Eigenlijk zou onze eerste voorstelling pas op zaterdagmiddag plaatsvinden. Maar op speciaal verzoek van de Rabobank zuid Groningen zijn twee shows toegevoegd vóór de geplande première.
donderdag 1 december
Ze zijn er: de trampolineacrobaten. Het hele Wintercircusgezelschap is nu gelukkig compleet. De hele dag was weer gevuld met repetities. Het was een spannende dag voor Berl en Thijs, oftewel het duo Fiasco. De jongens studeren aan circusschool De Hoogte in Leeuwarden en lopen deze winter stage in ons Wintercircus. Voor de allereerste keer zullen zij met hun eigen act optreden in een professioneel circus. Vandaag stond hun repetitie gepland. Het was de eerste keer dat zij hun act in de piste oefenden met kostuums, live muziek en theaterlicht. En het ging goed! Morgen wordt het nóg spannender: de wereldpremière van hun act.
woensdag 30 november
Gisteren was de hele dag gevuld met lichtrepetities. Vandaag zijn we met de 'grote' repetities begonnen. Elke act repeteert 30 minuten tot een uur in de piste. Mét orkest, rekwisiteurs en showlicht. We volgen daarbij een van te voren vastgesteld strak tijdschema. Vanavond stond de finalerepetitie gepland. Onder deskundige leiding van onze choreograaf Gerhard Kamphuis zijn de danspassen ingestudeerd. Niet alle artiesten blijken evenveel danstalent te hebben. Maar uiteindelijk lijkt iedereen de passen toch onder de knie te krijgen. Morgenavond komt Gerhard terug om de puntjes op de i te zetten.
Er is één probleempje: de trampolineartiesten zijn nog steeds niet gearriveerd. Ze hebben vertraging opgelopen bij de Poolse grens. Maar, ze zijn onderweg en naar verwachting bereiken ze morgenochtend Stadskanaal.
maandag 28 november
Vanaf vandaag is het hele theater in Stadskanaal in circussfeer. Toneel, kleedkamers, foyer... overal wordt gewerkt door circusmedewerkers. Er heerst een gezellige drukte. Het decor is opgebouwd en de piste is met zaagsel gevuld. Het orkest heeft voor de tweede dag de foyer gevuld met circusklanken. En in de kleedkamers worden nieuwe kostuums gepast en vermaakt.
Alle artiesten en medewerkers zijn in Stadskanaal gearriveerd. Het parkeerterrein naast Theater Geert Teis is dan ook weer omgedoopt tot tijdelijke camping. Alleen de trampoline acrobaten zijn nog onderweg vanuit de Oekraïne naar Nederland. Ik hoop dat ze dinsdagavond aankomen.
zondag 27 november
De orkestrepetities zijn begonnen. Onze zeven muzikanten hebben zich geïnstalleerd in de foyer van het theater. Daar zullen zij zich de komende dagen voorbereiden op de twee uur live muziek die zij tijdens de voorstelling verzorgen. De afgelopen maanden hebben orkestleider Coty en arrangeur Joost ervoor gezorgd dat de muziek speelklaar werd gemaakt. Een heel groot deel van de acts heeft nog nooit met een live orkest gewerkt. Dat betekende dat vrijwel alle muziek volledig gearrangeerd moest worden.
donderdag 24 november
Acht dagen duurt het nog. Over acht dagen is de allereerste voorstelling van onze nieuwe, 27e productie. We beginnen in Theater Geert Teis in Stadskanaal. Daar gaan we vijf dagen repeteren en daar is de première. Op dit moment is er rond het theater nog weinig circussfeer te bespeuren. Ons gezelschap bevindt zich nog verspreid door heel Europa. Maar de eerste artiesten en medewerkers zijn inmiddels onderweg. Gisteren zijn verschillende artiesten vanuit Moskou hun reis richting Nederland begonnen. Zij rijden met hun auto en caravan naar Riga in Letland. Daar nemen zij de boot naar Lübeck in Duitsland. Als alles volgens planning verloopt, kunnen we deze artiesten a.s. zaterdag dan in Stadskanaal verwelkomen. Ook twee medewerkers uit Moldavië zijn onderweg. Ruim 2.000 kilometer is hun rit van Chisinau naar Stadskanaal.